New York

Dagen zwierf ik alleen door de straten van New York. Na mijn studie Journalistiek deed ik – voor kost en inwoning – drie maanden vrijwilligerswerk voor een stichting in Brooklyn, NY. In de weekenden nam ik op Shepherd Avenue de C Line naar Manhattan. Op zaterdagen dook ik elke week een andere wijk in omdat ik geen straat in de stad wilde missen. Op zondagen pakte ik de metro die in de buurt van 695 Parc Ave stopte, waar ik in Hunter College een dienst van Tim Kellers Redeemer bezocht. s’ Middags belandde ik steevast met een goed boek in Central Parc, waar ik mijn zere voeten wat rust gaf en genoot van de combinatie van rust en de eeuwige geluiden van de stad. Wanneer het schemerig werd en ik niet goed meer kon lezen, pakte ik de metro naar Times Square waar ik óf gewoon ging zitten en de hectiek in mij opnam óf een film pakte, films die in die tijd pas maanden later in de Nederlandse bioscopen zouden draaien.

Tijdens mijn verblijf in New York werd ik verliefd. Smoorverliefd. Op de stad. Tot mijn verrassing rolden er dan ook enkele tranen over mijn wangen toen ik een paar jaar later terugkeerde en vanuit New Jersey de skyline van Manhattan in de verte zag liggen. Een skyline zonder Twin Towers. Een plek waarop ik diverse keren had gestaan en de stad in mij had opgezogen. De tranen werden heftiger toen ik langs de smeulende puinhopen van Ground Zero liep. Mijn grote liefde was geraakt in zijn hart.

Naast dat ik verliefd werd, kreeg ik ook een nieuwe vriendschap in New York. Een vriendschap met mezelf. Geen narcistische zelfliefde (hoop ik in ieder geval), maar een liefde zoals Jezus die denk ik bedoelde met zijn woorden dat we de ander moeten liefhebben als onszelf. Door dagen achtereen alleen rond te zwerven in de miljoenstad, werd ik mijn eigen maatje. Heerlijk vond ik het om alleen door de straten van New York te wandelen. Van tevoren was ik gewaarschuwd dat de onophoudelijke rij aan wolkenkrabbers en de massa aan mensen de alleengaande toerist neerslachtig kan maken. Een gevoel van eenzaamheid die je middenin een stroom van mensen plotseling kan overmeesteren. Het tegendeel bleek voor mij het geval. Juist de aanwezigheid van miljoenen anonieme anderen, maakte dat ik het heerlijk vond alleen – of beter eigenlijk: met mezelf – op te trekken.

Wat door sommigen dus wel beschreven wordt als eenzaamheid, was voor mij een nieuwe kennismaking met mezelf. Je zou het bijna een meervoudige persoonlijkheidsstoornis noemen, maar ik verzeker je, dat was het echt niet. Het was eerder een mooie afronding van een pubertijd en adolescentie waarin ik – net als vele van mijn leeftijdsgenoten – voortdurend op zoek was naar mijzelf, mijn identiteit. Op Times Square, in Harlem en op het observatiedek van het World Trade Centre leek ik hem te hebben gevonden. Hier ontdekte ik de Henk Jan Kamsteeg van wie God volgens de preken van Keller blijkbaar ook al een tijdje hield. Van Keller leerde ik wat het betekent dat ik mag weten dat mijn identiteit in Christus is. Die schreeuwerige puber van enkele jaren daarvoor, die worstelende adolescent van dat moment, realiseerde zich nu dat hij in Christus geliefd is. Het maakte dus niet zo gek veel meer uit wat anderen wel of niet van hem vonden. Ik had dus ook niet – of in ieder geval minder – de erkenning van anderen nodig. Ik mocht er zijn. En – zo ontdekte ik – ik vond mijzelf prima reisgezelschap. Een vriendschap voor het leven. 

Dichterbij geformuleerd willen we graag dat jij een betere vriend wordt. En je vrienden ook! Genoeg meeslepende woorden. Je proeft het wel. Vriendschap. Daar gaat het om. Meer vriendschappen en vooral betere vriendschappen. Om je te dagelijkse portie inspiratie niet te missen, kun je ons volgen op de sociale media die hier onder staan. Verhalen, quotes en oproepen om te delen of gewoon toe te passen.

Je voelt de verandering in de lucht hangen, klopt! Waar het mis gegaan is? Ik heb nu 11 jaar de ziekte van Parkinson. In het begin staat iedereen voor je klaar. Alleen in de loop van de jaren wordt het steeds minder. Nu spreek en loop ik ook erg slecht, dus geven in de vorm van iets terug geven is er steeds minder bij. Zou niet hoeven hoor ik je zeggen…nee misschien wel niet.

Misschien was dat de verkeerde basis wel van mijn vriendschappen? Misschien wel. Er zijn gelukkig een paar uitzonderingen, maar zoals het was is dat ook niet meer. Tja, ik zou willen dat ik een positiever verhaal over vriendschap kon delen, maar dit is de rauwe werkelijkheid, helaas…

Ben je ziek, koester je vriendschappen! Als je nu aan iemand moet denken…..vraag hem gewoon of ga eens spontaan bij hem langs.

Frans van Heest is getrouwd, vader van 5 kinderen en opa van een geweldige kleindochter. Werken doet hij vanaf 2015 niet meer, vanwege zijn ziekte is hij 100% afgekeurd. 

Hoe is dit boek er gekomen?
Haha, dat vragen we ons ook wel eens af! Nee, grapje. We zijn er heel blij mee. Al jaren hadden we voor ogen om samen een boek te schrijven. Eerst wilde Henk een boek over mij schrijven, later ontstond het idee om samen over vriendschap te schrijven. Maar omdat er al zoveel is, moest het wel iets nieuws brengen. Vooral de combinatie van oude en nieuwe wijsheden gepresenteerd in toegankelijke hoofdstukken maakt ons boek anders.

Er is al veel geschreven over vriendschap zeg je. Jullie wilden iets nieuws brengen, waarom dan alsnog een boek over vriendschap?
Goeie vraag! Ja, toen we aan de slag gingen met vragen als ‘Wat is vriendschap”, “Hoe word je een goede vriend” en “Wat is de invloed van vriendschap” pakte het thema ons echt. We werden enthousiast van vriendschap in haar schoonheid en kracht. Maar we zagen ook de kwetsbaarheid van vriendschap of het totaal ontbreken ervan. We lazen onze ogen vierkant en deden diepte interviews met vrienden. Daar deden we nieuwe inzichten op. Dit moet iedereen weten, dachten we. Pak bijvoorbeeld een boek als Ethica Nicomachea van Aristoteles, dat bevat diepe en wijze lessen over vriendschap maar het leest niet bepaald prettig. Dus zo ontstond “Vriendschap of je leven”.

Wat is jullie ultieme doel? 
Hoewel we blij zijn met het boek, is het boek niet het echte doel. We verlangen naar een vriendschapsrevolutie. Dat klinkt heftig, maar we bedoelen dat natuurlijk vriendelijk. Het is onze overtuiging dat vriendschap alles mooier maakt. Als iedereen een echter vriend of groep goede vrienden zou hebben, is er geen oorlog meer. Daarom hebben we ook een spel ontwikkeld en het online platform vriendschap.nl gemaakt. Zodat iedereen kan aanhaken op de manier die hem of haar past.

Hoe heb je dat aangepakt, samen schrijven?
Dat was leuk. Henk heeft inmiddels 30 boeken op zijn naam. Ik (Pieter) geen enkele. Dus het voelde als gezel / gildemeester. Na het indelen van het boek in hoofdstukken, hebben we die verdeeld. Daarna heeft Henk mijn teksten verbeterd en aangevuld, zodat het een mooi geheel werd.

Wat kunnen we verwachten?
Laten we hopen op de vloedgolf van vitale vriendschappen. Intussen partneren we met de VierdeMusketier en diverse merken om het thema verder te brengen. Natuurlijk hopen we ook snel op een tweede druk van het boek. Het zou leuk zijn als er een vriendschapsfestival komt. We staan open voor opname in het curriculum van een opleiding en we hopen op wat media aandacht. Als Jinek belt, vertellen we graag over de invloed van vriendschap op onze maatschappij!

Mijn partner Anne, is mijn beste vriend. Zij is de moeder van mijn kinderen en staat altijd genadig en barmhartig achter mij. Ook als ze het niet met mij eens is! Dat is misschien wel een belangrijke voorwaarde voor vriendschap. Je hoeft het niet in alles met elkaar eens te zijn. Interessant dat jij anders bent dan ik! Dat is onze levenshouding. Ook probeert zij mij niet te veranderen. Ik mag zijn wie ik ben, wat ze meestal leuk vindt, maar soms ook irritant. Ook dat mag er zijn. Verandering is een vrucht in onze relatie, niet een doel. Uiteraard is dat ook wat ik aan haar kan geven. Autonomie en respect voor de verschillen. 

Naast mij vrouw heb ik ook een paar hele mooie mannenvrienden. We kunnen veel met elkaar delen, omdat mannen nu eenmaal mannen goed kunnen begrijpen. We hebben plezier, beleven avonturen en ook van hen weet ik dat ze barmhartig en genadig voor mij zijn. Dat ben ik ook voor hen. Er bestaan geen perfecte mensen, onze vriendschap kunnen we vieren in het niet perfect zijn. Wat we gemeen hebben is dat we elkaar onvoorwaardelijk steunen in onze levensopdracht. Dat we elkaar ook kritische vragen durven stellen en dat we juist daardoor een diepe band met elkaar ervaren. Mooie ontmoetingen, het moet niet! Maar soms is er ook een mismoeting. We begrijpen elkaar niet, we missen even de connectie. Ook dat mag met je hartsvrienden. We weten dat het altijd weer goed zal komen, of misschien moet ik zeggen, we weten dat het goed is! We hebben een belangrijke plaats in elkaars leven en hebben oog en respect voor de seizoenen waar we allemaal we eens mee te maken hebben. Druk met je werk, even geen tijd voor elkaar. Je gezin dat even voorrang vraagt. Elkaar begrijpen en oog hebben dat vriendschap te maken heeft met de balans in geven en ontvangen. 

Bij vrienden mag je kwetsbaar zijn en die kwetsbaarheid is wederkerig. Een vriend brengt je op een hoger plan! Vreugde en verdriet, ik kan het delen met mijn hartsvrienden. Daarnaast zijn er ook de wat meer functionelere vriendschappen. Je bent vrienden omdat je samen motor kunt rijden, op de voetbal zit, of omdat je dezelfde hobby hebt. Ook daar is niets mis mee. Ik geloof dat je zo verschillende levels kunt beleven en dat is ook niet fout. Aanvaarden van elkaars vermogens en ook onvermogens. Wat de diepte van een vriendschap bepaald is de gelijkwaardigheid. Als ik kwetsbaar kan zijn naar jou, dan is het ook rechtvaardig dat jij kwetsbaar bent naar mij. Zo noemen we vriendschapsrelaties symmetrisch en wederkerig. Mijn grootste ergernis zijn ouders die hun kinderen hun vrienden noemen. Een ouder kind relatie moet namelijk asymmetrisch zijn. Je kind tot vriend verklaren is misbruik maken van loyaliteit. Ik wil dat mij zonen, zonen blijven en dat mijn schoondochters schoondochters blijven. Ieder mens heeft een unieke positie in het leven, die moet je niet opgeven omdat de ander dat nodig heeft. Blijf op je eigen stoel zitten vaders blijf vader, moeders blijf moeder laat je zonen en dochters zonen en dochters zijn en vier je vriendschappen in gelijkwaardigheid met mensen die jij uitkiest. 

Soms kunnen vriendschappen ook verwateren. Je bent even met elkaar opgetrokken, en je verliest elkaar om wat voor reden dan ook weer uit het oog. Geen probleem, sommige vriendschappen kunnen tijdelijk zijn, maar hartsvrienden zijn ook levensgetuigen! Zij lopen liefst een leven lang met je mee! 

Hans Groeneboer, getrouwd met Anne, drie zonen, drie prachtige schoondochters, drie kleinzonen en twee kleindochters. Link naar mijn website: http://www.hansgroeneboer.nl/

Ik mocht ook mee als spreker. Dat vond ik eervol en spannend, ben namelijk niet zo’n berggeit en heb graag controle over dat wat ik moet doen. 

Het weer was, vooral de tweede dag, bar en boos. Als spreker kreeg ik een plek aangewezen waar ik uren heb gewacht op de groepen mannen die langs zouden komen. Ik heb nog nooit zoveel regen en wind te verduren gehad als in de Schotse hooglanden. Na verloop van tijd, had geen idee hoe laat het was, werd ik zelfs een beetje bang voor onderkoeling. 

Uiteindelijk kwamen de groepen, ook zij hadden regen, wind en sneeuw getrotseerd. Geen praatje direct naar beneden om ons te warmen aan een vuurtje. 

Bij het dalen gleed ik uit, mijn knie klapte dubbel en kon nauwelijks meer lopen: “Ook dat nog eerst die kou, dan dit, dit was de laatste keer, en dan moet ik ook zo nog mijn tent opzetten!”

Bij het bivak aangekomen zegt iemand, uit het niets: ‘Bert zal ik je tent even opzetten?” Ik was verbaasd, dat kan dus ook. Later ben ik over deze verbazing wat meer gaan nadenken: ‘Waarom denk ik dat ik altijd alles zelf moet doen?’

Angst om afhankelijk te worden, om bij iemand in het krijt te staan, als zwak te worden gezien, omdat ik het niet waard ben? Het zal allemaal wel een beetje aanwezig zijn. Een ding is mij duidelijk geworden: Ik heb anderen, vrienden, nodig om zichtbaar te worden wie ik ben, en de werken te doen die elke dag voor mij klaarliggen. Een vriend die mij onvoorwaardelijk accepteert, die de moed heeft, indien nodig, mij te corrigeren, en die mij ruimte geeft om fouten te maken. Een vriend die geïnteresseerd blijft ook al heeft mijn gebied zijn interesse niet.  

De afgelopen periode ben ik door een diep dal gegaan, en geleidelijk klim ik eruit. Ik merk dat ik een ‘jas’ heb uitgedaan. In deze herstelperiode uit een burn-out ben ik zo dankbaar dat ik vrienden heb die bij mij in de krochten van mijn ziel willen zitten, op de juiste momenten stil zijn, meelijden en indien nodig advies geven. Wat een voorrecht om (boezem)vrienden te hebben die mij op de weg houden als het mij even niet lukt. Wat een heerlijkheid dat ik de geneugten van het leven mag vieren met mijn vrienden als deze zich voordoen. 

Dus mannen: Als je snel wilt gaan, ga alleen, wil je ver ga dan samen. 

Succes met verbinden.

Bert Reinds (1960) is getrouwd met Willemien. Ze hebben vijf zonen en vijf kleinkinderen. Wil je meer info over Bert kijk dan naar zijn websites:  https://meandmyhouse.nl/  https://uitpakken.nu/  https://www.hamith.com/team/bert-reinds

‘Ik wil je bedanken voor de vriendschap die je aan mij laat zien, gewoon door jezelf te zijn,’ was de tekst die op een kaartje aan mij schitterde. Die arm om mijn schouder, die bemoediging. De ‘ijzer scherpt ijzer’ gesprekken. Soms veelzeggend in weinig woorden. Vriendschap…

Mijn hart breekt als ik denk aan al die mannen die hun hart luchtten toen ze voor advies bij Flow-in aanklopten omdat ze ‘wat dingetjes’ hadden. Veel patronen van gebondenheid zijn linearecta terug te voeren op eenzaamheid. Wanneer ik dan doorvraag naar vriendschappen in hun leven, blijft de vraag vaak angstig stil in de lucht hangen. Niet de onreinheid, niet het destructieve gedrag, niet het beroerde huwelijk is het probleem. Ten diepste is het vaak de schreeuw naar vervulling van de behoefte om gezien en gekend te worden. Geliefd te worden, aanvaard te worden, een maatje te hebben. Om (naast je partner) een buddy te hebben die er voor je is, waar je jezelf mee kunt delen.

Vriendschap als tegengif tegen eenzaamheid en daarmee tegen allerlei rottigheid. Vriendschap als openheid op momenten dat je het zelf niet op een rijtje hebt. Samen goede gesprekken hebben – voor mij onmisbaar in een goede vriendschapsrelatie. Samen gekke dingen doen. Het hart delen, samen lachen, bidden, aanvuren.

Vriendschap als tegengif tegen ‘het lege’ opvullen met meer leegte. Vriendschap als motivator en bekrachtiger! Scherp en helend.

Hoe ik vriend ben geworden? Allereerst door vriend van mezelf te worden! Hoe ik vriend van mezelf ben geworden? Door de vriendschap te accepteren die mij werd aangeboden door een vriend die ik nooit tot vriend had durven rekenen, ware het niet dat hij zélf zijn vriendschap aan mij aanbood. Hij begon ermee toen hij mij zijn vriend noemde. Hij leerde mij mijzelf als vriend van hem en van mijzelf te accepteren. Hij bemoedigde mij, was scherp, trots op mij. 

Door hem heb ik stap voor stap geleerd zijn vriendschap te ontdekken als tegengif voor eenzaamheid en alle narigheid die daaruit voortkomt. Door hem ontdekte ik hoe leuk ik zelf eigenlijk ben. Het mooie van die vriendschap? Onvoorwaardelijk en vol enthousiasme.
Zoekend en verlangend naar vriendschap in de puurste vorm met JOU!
Zijn naam? Jezus

Altijd al ben ik in mijn leven veel met mensen aan het optrekken. Velen zullen mij als een van m n eigenschappen sociaal noemen. Van jongs af aan geniet ik van groepen mensen; hoe meer hoe beter. Waar anderen het veel energie kost om in groepen mensen te zijn kom ik vaak als eerste aan en ga als laatste weg op een feestje en ben dan vol energie. In mijn leven ben ik altijd veel mensen tegen het lijf gelopen. Mede door mijn werk in de muziek doe ik al 20 jaar wekelijks nieuwe contacten op. Op een gegeven moment in je leven ga je dan ook kijken naar die contacten en wat ze inhouden. De ene komt namelijk vaak vluchtig voorbij en met de ander trek je langdurig op. Voor mij hielp dit persoonlijk om te kijken wat nu echt belangrijk is in het leven. Als alles wegvalt, wat blijft er dan nog over? Als je geen status, geld, huis, vul maar in meer hebt. Wat is dan het belangrijkste?  Ik geloof dat het leven dan draait om relaties. Het leven draait om relaties. Jezus vat dit mooi samen in Mattheus 22: ‘Heb God lief boven alles en je naaste als jezelf’. Een samenvatting van de Bijbel. De relatie met God en de relaties met de mensen om je heen. Je vrouw, kinderen, familie, vrienden, collega’s, buren, kerk. Hoe investeer ik daar dan in? Op een gegeven moment heb ik er voor gekozen om bewust te investeren in deze relaties om het beste eruit te halen. Zo ook in een groep met vrienden. Een heel aantal jaar geleden bedacht ik me: ‘ ik nodig gewoon m n beste vrienden uit voor een hele avond vol lekker eten, goede wijn, veel lachen, serieuze gesprekken en het uitspreken van waardering naar elkaar.  Een van m’n vrienden omschreef die eerste keer als een avond waar hij zo hard had gelachen en zo veel had gegeten dat hij van buikpijn de halve nacht had wakker gelegen. Deze avond was zo n daverend succes dat het inmiddels een jaarlijkse traditie is geworden. Een keer per jaar nodig ik ze uit en regel ik alles zelf. Ik sta een hele dag in de keuken, we hebben minstens 6 gangen en net zoveel wijntjes waarbij het hoofdgerecht een ongeëvenaarde beef wellington is. Van 17:00u s middags tot na middernacht tafelen we, eten we heerlijk, drinken we wijn, lachen we tot we niet meer kunnen, bidden we en spreken waardering uit naar elkaar. We vieren het leven in dankbaarheid aan de God die het ons geeft. Kijk niet naar wie je bent en wat je doet maar wie je hebt en wat er toe doet. Wie behoren er tot jouw club van vrienden en hoe investeer je hierin?