Eerlijk: vriendschap - niets voor mij!
Ik weet niet hoe jij erin staat, maar als iets mij hoofdbrekens bezorgde, was het wel het onderhouden van vriendschap. Tussen alle bejubelde vriendschappen voelde ik me vaak een verstekeling, zonder vrienden, te onhandig, te niet-passend bij de ander. Ja, ik voelde me eenzaam. Ja, ik voelde me anders dan anderen bij wie de vriendschap als vanzelf leek te gaan. Ja, ik voelde het steken als ik zag en hoorde hoe anderen met hun vriend omgingen. Zij wel – ik niet. Eenzaamheid. Alleen. Beklemmend. Fout. Onvoldoende.
Die eenzaamheid zonder vriendschap ken ik al te goed!
Maar toen…
‘Ik wil je bedanken voor de vriendschap die je aan mij laat zien, gewoon door jezelf te zijn,’ was de tekst die op een kaartje aan mij schitterde. Die arm om mijn schouder, die bemoediging. De ‘ijzer scherpt ijzer’ gesprekken. Soms veelzeggend in weinig woorden. Vriendschap…
Mijn hart breekt als ik denk aan al die mannen die hun hart luchtten toen ze voor advies bij Flow-in aanklopten omdat ze ‘wat dingetjes’ hadden. Veel patronen van gebondenheid zijn linearecta terug te voeren op eenzaamheid. Wanneer ik dan doorvraag naar vriendschappen in hun leven, blijft de vraag vaak angstig stil in de lucht hangen. Niet de onreinheid, niet het destructieve gedrag, niet het beroerde huwelijk is het probleem. Ten diepste is het vaak de schreeuw naar vervulling van de behoefte om gezien en gekend te worden. Geliefd te worden, aanvaard te worden, een maatje te hebben. Om (naast je partner) een buddy te hebben die er voor je is, waar je jezelf mee kunt delen.
Vriendschap als tegengif tegen eenzaamheid en daarmee tegen allerlei rottigheid. Vriendschap als openheid op momenten dat je het zelf niet op een rijtje hebt. Samen goede gesprekken hebben – voor mij onmisbaar in een goede vriendschapsrelatie. Samen gekke dingen doen. Het hart delen, samen lachen, bidden, aanvuren.
Vriendschap als tegengif tegen ‘het lege’ opvullen met meer leegte. Vriendschap als motivator en bekrachtiger! Scherp en helend.
Hoe ik vriend ben geworden? Allereerst door vriend van mezelf te worden! Hoe ik vriend van mezelf ben geworden? Door de vriendschap te accepteren die mij werd aangeboden door een vriend die ik nooit tot vriend had durven rekenen, ware het niet dat hij zélf zijn vriendschap aan mij aanbood. Hij begon ermee toen hij mij zijn vriend noemde. Hij leerde mij mijzelf als vriend van hem en van mijzelf te accepteren. Hij bemoedigde mij, was scherp, trots op mij.
Door hem heb ik stap voor stap geleerd zijn vriendschap te ontdekken als tegengif voor eenzaamheid en alle narigheid die daaruit voortkomt. Door hem ontdekte ik hoe leuk ik zelf eigenlijk ben. Het mooie van die vriendschap? Onvoorwaardelijk en vol enthousiasme.
Zoekend en verlangend naar vriendschap in de puurste vorm met JOU!
Zijn naam? Jezus
Bas Villerius
Coach en vriend
Deel dit bericht op social media: