Wat een man nodig heeft?
In 2017 organiseerde de 4e Musketier een bijzonder karakter weekend. Het kreeg de naam: Discovery. Eentje zoals er nog nooit was geweest, een programma gericht op mannen die weinig of niets met het geloof hebben. Geen preek of samen zingen, wat een uitdaging.
Ik mocht ook mee als spreker. Dat vond ik eervol en spannend, ben namelijk niet zo’n berggeit en heb graag controle over dat wat ik moet doen.
Het weer was, vooral de tweede dag, bar en boos. Als spreker kreeg ik een plek aangewezen waar ik uren heb gewacht op de groepen mannen die langs zouden komen. Ik heb nog nooit zoveel regen en wind te verduren gehad als in de Schotse hooglanden. Na verloop van tijd, had geen idee hoe laat het was, werd ik zelfs een beetje bang voor onderkoeling.
Uiteindelijk kwamen de groepen, ook zij hadden regen, wind en sneeuw getrotseerd. Geen praatje direct naar beneden om ons te warmen aan een vuurtje.
Bij het dalen gleed ik uit, mijn knie klapte dubbel en kon nauwelijks meer lopen: “Ook dat nog eerst die kou, dan dit, dit was de laatste keer, en dan moet ik ook zo nog mijn tent opzetten!”
Bij het bivak aangekomen zegt iemand, uit het niets: ‘Bert zal ik je tent even opzetten?” Ik was verbaasd, dat kan dus ook. Later ben ik over deze verbazing wat meer gaan nadenken: ‘Waarom denk ik dat ik altijd alles zelf moet doen?’
Angst om afhankelijk te worden, om bij iemand in het krijt te staan, als zwak te worden gezien, omdat ik het niet waard ben? Het zal allemaal wel een beetje aanwezig zijn. Een ding is mij duidelijk geworden: Ik heb anderen, vrienden, nodig om zichtbaar te worden wie ik ben, en de werken te doen die elke dag voor mij klaarliggen. Een vriend die mij onvoorwaardelijk accepteert, die de moed heeft, indien nodig, mij te corrigeren, en die mij ruimte geeft om fouten te maken. Een vriend die geïnteresseerd blijft ook al heeft mijn gebied zijn interesse niet.
De afgelopen periode ben ik door een diep dal gegaan, en geleidelijk klim ik eruit. Ik merk dat ik een ‘jas’ heb uitgedaan. In deze herstelperiode uit een burn-out ben ik zo dankbaar dat ik vrienden heb die bij mij in de krochten van mijn ziel willen zitten, op de juiste momenten stil zijn, meelijden en indien nodig advies geven. Wat een voorrecht om (boezem)vrienden te hebben die mij op de weg houden als het mij even niet lukt. Wat een heerlijkheid dat ik de geneugten van het leven mag vieren met mijn vrienden als deze zich voordoen.
Dus mannen: Als je snel wilt gaan, ga alleen, wil je ver ga dan samen.
Succes met verbinden.
Bert Reinds (1960) is getrouwd met Willemien. Ze hebben vijf zonen en vijf kleinkinderen. Wil je meer info over Bert kijk dan naar zijn websites: https://meandmyhouse.nl/ https://uitpakken.nu/ https://www.hamith.com/team/bert-reinds
Deel dit bericht op social media: