Als ik in mijn kracht sta, voel ik mij vervreemd

Je hebt vrienden én je hebt vrienden. Je hebt vrienden waarmee je gezellig een avondje kunt stappen, een voetbalwedstrijd kunt kijken, een potje Fifa kan spelen en flauwe mannengrappen kunt maken. En je hebt vrienden waarmee je al het voorgaande kunt delen én ook echt mee kunt verbinden. Vrienden die jou waarderen om wie je bent, je supporten in al je dromen en gekkigheden en je nooit zullen veroordelen om wie je bent. Die laatste zijn voor mij de vrienden die blijven, no matter what!

Wellicht herken je het. De vrienden van je middelbare school, werk of sportvereniging waarmee je veel hebt kunnen lachen en mooie herinneringen hebt kunnen maken. Herinneringen voor het leven! En ondanks de hechte band die je had, zijn het nu niet meer dan bekenden. Wat maakt een vriendschap dan wel blijvend? Voor mij is dat authenticiteit. Voor mij is een vriendschap meer dan “Het komt wel goed!”. Vriendschap zit hem in wederzijds respect en veiligheid. Veiligheid om persoonlijke issues te delen zonder veroordeling en onvoorwaardelijke support in al je dromen. Maar vriendschap is ook eerlijk zijn tegen elkaar, durven zeggen waar het op staat. Sturing geven als dat nodig is of als daar om wordt gevraagd. Vriendschap is voor mij echtheid, authentiek durven en mogen zijn.

Alleen echt authentiek zijn is eng, althans voor mij. Want authentiek zijn is in mijn ogen het leven van je passie, anders durven zijn als je dat zo voelt en andere paden bewandelen als dat nodig is. Als ik naar mijn authentieke zelf luister kan ik mij anders voelen dan ‘de rest’. Ik voel en ervaar dingen anders zoals mijn vrienden dat doen. En ik hoor de stemmetjes in mijn hoofd die zeggen “Dat kun jij niet” of “Waarom zou je dat doen, het is toch al goed genoeg”. Die stemmetjes maken mij onzeker. En onderdrukken mijn authentieke zelf. Op die momenten ben ik trots op de vriendschappen die overvloeien in authenticiteit. Want dat zijn de mensen die mij supporten, waar ik ook eerlijk tegen durf en mag zijn en waar kwetsbaarheid eerder wordt toegejuicht dan vermeden. Dat is voor mij vriendschap.

Als ik authentiek durf te zijn sta ik in mijn kracht en voel ik mij vervreemd tegelijk. Behalve bij authentieke vriendschappen, want daar voel ik mij gedragen.

Rauric Schelvis, 31 jaar, getrouwd met Caroline en vader van Hygge Joe. Verder een sterke liefde voor natuur en outdooractiviteiten, zoals: hiken, wildkamperen, koudwaterzwemmen, wandelen en hardlopen. En dat alles het liefst samen met vrienden of familie!